من اگر جای شجریان بودم...
شجریان بدون شک جزو بزرگترین اساتید موسیقی سنتی ایرانی است. کسی که کمتر مثل او را در تاریخ معاصر داشته ایم. کسی که خصوصا بعد از انقلاب با خواندن موسیقی انقلابی به دل مردم نشست و بسیاری را به خود علاقه مند کرد. اما اگر از سوابق نسبتا خوب او بگذریم اظهارات اخیر او و مصاحبه های او با رسانه های استکباری و موضع گیری او در مقابل رای قاطع ملت و حمایت از عده آشوبگر و فریب خورده نشان از هوش و ذکاوت پایین او در تحلیل اوضاع جاری دارد. هرچه باشد شجریان هر آنچه را که دارد از اقبال مردم سنتی و مذهبی به آثار اوست. حال وقتی که خود را در مقابل این طیف از مردم قرار می دهد و به وقیحانه ترین شکل با رسانه های استکباری بر ضد نظام گفتگو می کند ضرر های بسیار زیاد بر آینده خود وارد خواهد کرد. چرا که مخاطبین آثار او غالبا همان طیف سنتی و مذهبی مردم اند که غالبا هم حامی نظام و دولت کنونی هستند، نه کسانی که بهترین موسیقی شان رپ و در خوشبینانه ترین حالت پاپ لس آنجلسی است. اگر شجریان کمی هوش و ذکاوت داشت درک می کرد که اگر هم مواضع سیاسی اش مخالف نظام است برای حفظ آینده هنری خود مجبور خواهد بود که طیف سنتی جامعه را به خود علاقه مند نگه دارد. اما باز هم هنوز برای او جایی برای بازگشت است. بازگشت نه به این معنی که از احمدی نژاد حمایت کند بلکه به این معنی که دیگر از سیاست حرفی نزند تا خود به خود و بر اثر گذر زمان سخنان او به فراموشی سپرده شود. اما اگر شجریان راه دیگری را انتخاب کند چندان آینده امیدوار کننده ای را نخواهد داشت.
کلمات کلیدی :
